De echte Afrikaanse cultuur ontdek je alleen door veel om te gaan met Afrikanen. Nu lukt dit doordeweeks al aardig omdat de mensen heel vriendelijk zijn en je vaak aanspreken op straat. We begroeten iedereen met: `How are you? I’m fine, and you? I’m fine, thanks.` En als de gelegenheid er even is, eindigt deze begroeting vaak in spontane leuke gesprekken.

Naast de gesprekken zijn we ook actief in het culturele leven. Zo zijn we naar een voetbalwedstrijd geweest. De entree was 500 Kwacha(omgerekend 80 eurocent!) terwijl het niveau bijna vergelijkbaar met onze eredivisie was. Het veld was hobbelig en het was bloedheet voor de spelers maar het tempo werd er niet lager van. Uiteindelijk werd het 2-2 en iedereen verliet gemoedelijk het stadion. Ook een Malawiaanse verjaardag kunnen we van ons lijstje afstrepen. Liset had ons uitgenodigd bij wat Malawiaanse vrienden van haar. We kenden ze niet, ook de jarige niet, maar we waren van harte welkom op het Birthday-diner. Op een houten bank, tussen de kakkerlakken en gekko’s, hebben we heerlijk gegeten. Het gaat er tenslotte niet om dat alles spik en span is maar het gaat er vooral om dat de sfeer er goed in zit. En die zat er in! Als het goed is, komen ze nog een keer bij ons om Hollandse pannenkoeken te eten.

De grootse culturele klapper was vorig weekend. We zijn naar Senga Bay geweest, een vissersdorpje aan Lake Malawi. Het Lake is een groot, uitgestrekt meer en heeft een prachtig strand. Dat hebben we gebruikt om eens lekker bij te slapen maar er moest ook Uno gespeeld worden. Zes blanke mensen(muzungu’s) die enthousiast een spel spelen trekt natuurlijk veel bekijks en binnen no-time hadden we dertig kinderen om ons heen staan. Af en toe kwam de ober van onze lodge om ze weg te jagen met een stok waarop alle kinderen ineens in het Lake vluchtten. De ober deed dat trouwens niet omdat hij boos was maar hij wilde overlast voorkomen. Het personeel van de lodge was erg zorgzaam en er was goed eten. Verder was de lodge niet voor herhaling vatbaar. We sliepen met zijn tienen op een kamer voor negen mensen. Gelukkig wilde Frank wel op de grond slapen en had hij er geen last van als we ’s nachts over zijn matras liepen om naar de wc te gaan. Er waren te weinig klamboes, er zat geen slot op de kamer en achteraf bleek dat er bed bugs in een matras zaten. Maar we hebben de positiviteit van de Afrikaanse cultuur al grotendeels overgenomen en hebben zeker niet minder van ons weekend genoten.

Aan het Lake was er dat weekend ook het Sand festival. Allerlei Afrikaanse bands kwamen optreden en Busy Signal was er vanuit Jamaica. Het was grappig om te merken dat ook op zo’n groot festival de Afrikaanse cultuur meespeelt. De sfeer was heel relax en we hebben heel veel nieuwe gezellige mensen ontmoet. Het programma liep uren uit doordat het personeel nog niet klaar was met het opbouwen van het podium. Toen het eindelijk begonnen was, viel de stroom uit en was het ineens stil en donker. Tja, dat is weer even geduld hebben en even wachten totdat de aggregaat werkt. De stroom valt hier regelmatig uit omdat er in Malawi een tekort aan stroom is. Om de beurt wordt de stroom dan in bepaalde gebieden uitgezet zodat andere gebieden weer stroom hebben. Hetzelfde geldt voor het water. Gisteren kwam er geen water meer uit de kraan en ineens moet je gaan nadenken hoe je wilt gaan wassen, tanden poetsen en de wc wilt doortrekken. Gelukkig wisten we dat het kon gaan gebeuren en hadden we een watervoorraad van bijna 1000 liter verzameld. Dat lijkt veel maar we hebben hele berekeningen gemaakt hoeveel water met tien mensen doorheen kan gaan. En we kwamen op heel wat liters uit ;)

Vorige week maandag is er een nieuw baby’tje in het weeshuis gebracht. Het is een jongetje van vier dagen oud en zijn moeder is overleden. Zonder moeder heeft hij weinig kans en zijn vader is veel te arm om voor hem te zorgen. Daarom heeft zijn vader de keuze gemaakt om zijn zoontje in een weeshuis te laten opgroeien. Dat moet een hele moeilijke keus zijn maar de vader hield zich heel sterk en dapper. Hij komt uit een klein dorpje en het baby’tje heeft dus twee uur lang in de brandende zon gezeten achterop de fietstaxi gezeten. Het jongetje is erg verzwakt, huilt bijna niet meer en drinkt heel slecht. Hij is zo klein dat het goed zou kunnen dat hij te vroeg geboren is maar niemand weet zijn gewicht en lengte. We geven hem nu met een spuitje melk en hopen dat hij weer wat sterker gaat worden.

Toen ik nog in Nederland was, is er in de kerk gecollecteerd voor het weeshuis. Ook Larissa had geld opgehaald en dit hebben we bij elkaar gelegd. In overleg met Janneke en de vader van het weeshuis hebben we besloten om er een speeltuin met drie speeltoestellen van aan te leggen en een televisie van te kopen. Inmiddels is de speeltuin aangelegd en de kinderen zijn er superblij mee! De jonge kinderen spelen lekker maar ook de pubers doen volop mee. Er staat een schommel, glijbaan en een draaimolen. De speeltuin staat tussen het schooltje en het weeshuis in dus er kan volop gebruik van gemaakt worden. Het is heel leuk om te zien dat de kinderen in de speeltuin lekker kind kunnen zijn en gewoon lekker kunnen spelen. Iedereen die hier aan mee geholpen heeft, bedankt!