Op dit moment zit ik heerlijk in mijn korte broek en hemdje in de tuin. Het is hier zo’n 30 graden en er waait een zacht windje. Langs de muur schiet een salamander weg en in de verte hoor ik ongeduldig getoeter. Het zal wel duidelijk zijn, ik ben aangekomen in Malawi.

De reis ging gelukkig goed. Na een fijn afscheid op Schiphol stapte ik met mijn vakantiehoedje tussen de keurige zakenmannen in het vliegtuig naar Frankfurt. In het vliegtuig naar Addis Abeba viel ik wat minder op. Ik zat naast een man die ook alleen reisde en we raakte gezellig in gesprek. Het was vreemd om in Ethiopie te landen. Er hing meteen een andere, gemoedelijke sfeer. Veel mensen sliepen op de stoelen en sommigen liepen rond op blote voeten. Er was een gatewijziging wat niemand begreep omdat er niets met borden werd aangegeven. Uiteindelijk had ik de juiste gate gevonden en stapte ik op tijd in het goede vliegtuig. Daar had ik mijn geluksmomentje van de dag; het hele vliegtuig zat bomvol maar de twee plaatsen naast mij waren leeg. Ik had ’s nachts nog geen oog dichtgedaan dus dat heb ik maar even goed ingehaald.

In Lilongwe maakte ik gelijk kennis met de Malawiaanse bureaucratie. Een half uur later en vijf balies verder was ik eindelijk in het bezit van een stempel in mijn paspoort en een visum. Ik werd opgehaald door Janneke, de lokale coördinator. We gingen naar het Doingoood huis en daar heb ik de negen andere vrijwilligers ontmoet. Allemaal Nederlanders die verschillende projecten in Lilongwe doen. Onder het eten viel de stroom uit dus we aten knus verder in het kaarslicht. Na de afwas was ik behoorlijk moe van de reis en ben ik meteen naar bed gegaan. Ikslaap mettwee anderen op een kamer enheb heerlijk het klokje rond geslapen.

Uitgerust werd ik wakker om op citytour met Deborah(huishoudster) te gaan. We gingen met de TukTuk door het drukke verkeer naar het winkelcentrum. Ik heb 80.000 Kwacha(ongeveer 130 euro) gepind en dat kreeg ik in 80 briefjes. Ik voelde me wel heel rijk toen mijn portemonnee niet meer dicht paste. Daarna hebben we internet geregeld en zijn we naar de souvenirmarkt en de fruitmarkt gegaan. Bij de fruitmarkt wist ik niet meer waar ik kijken moest. Op de grond omdat er ongelijke stenen lagen, bij de kraampjes omdat er zoveel te zien was, voor mij om Deborah te volgen of juist naast mij omdat de verkopers mij van alles wilde verkopen. Uiteindelijk heb ik alleen aardbeien gekocht en heeft Deborah mij gelijk leren afdingen.

We liepen naar een soort station waar alle minibussen vertrokken. Van rust of orde heeft nog niemand op dat station gehoord. Iedereen liep en reed door elkaar heen en ik zagveel bijna-ongelukken gebeuren. De busjes werden lukraak overal geparkeerd en een verkeersregelaar die nog een poging deed om dit te regelen werd zelf (per ongeluk?) aangereden. Toen ons busje vol was, vertrokken we en het laatste stuk hebben we met de fietstaxi gedaan. Dit is precies wat de naam al zegt; iemand fietst op een fiets met een zacht zitje op de bagagedrager en zet je in de juiste straat af.

Op straat zie je echt van alles langskomen. Overal zitten wel groepjes mensen om allerlei dingen te verkopen. Verder lopen er veel mensen in hun eentje langs de weg maar ik vraag me echt af waar ze heen gaan. Lilongwe is een hele uitgestrekte stad dus soms is er echt niets in de buurt. Toen ik in de minibus zat, stak er een jongetje over met zijn broertje in een rolstoel. Nou ja, een rolstoel wil ik het niet noemen, het was letterlijk een tuinstoel op wielen. Het jochie lag helemaal scheef in de tuinstoel en was ook al scheefgegroeid. Als je dan weet wat er in Nederland allemaal mogelijk is om scheefgroei te voorkomen, vond ik dit wel heel schrijnend om te zien.

Morgen ga ik voor het eerst naarhet peuterschooltje enhet weeshuis. Zaterdag ga ik met alle vrijwilligers een berg beklimmen. Zondag ga ik daarvan uitrusten en vanaf maandag vijf dagen in de week naar het peuterschooltje en weeshuis. Ik ben heel benieuwd hoe ik dat ga vinden en heb veel zin in de komende dagen! Ik houd jullie op de hoogte :)